Երկար տարիներ խորհրդային գրականագիտությունը մեզ համոզում էր, որ Նալբանդյանը կատաղի հեղափոխական է եղել, Թումանյանը` բարի հեքիաթասաց պապիկ, Չարենցը` հեղափոխության խոսափող։
Այդպե՞ս էր, որ…«Գրական հանգրվանների» հերթական հատորում բ.գ.դ.-պրոֆեսոր Սամվել Մուրադյանը ժխտում է մեր գրականության մեծերի բազմաթիվ կարծրատիպեր և դրանով շատ ավելի հետաքրքիր է դարձնում թե՛ գրողին, թե՛ նրա ստեղծագործությունը։
Արտասահմանից Չարենցը վերադարձավ բացարձակապես փոխված աշխարհայացքով։ Իսկ Թումանյանն իր «Անբուն կկուն» գործում քողարկված ձևով քննադատում էր ԽՍՀՄ կազմավորումը։