Տյուզյան ամիրաների նյութական օժանդակությամբ նա ձեռնարկեց հայկական նոտագրության ստեղծումը՝ հետևելով եվրոպական ձայնագրության ավանդական կիրառմանը:
Նա այն համոզմանն էր, որ տիրացուների անճաշակ կատարումներով ազգային հոգևոր երգը ենթարկվում է աղավաղումների և օտար ազդեցությունների: 1813թ․-ին աշխարհին հայտնի դարձավ «Լիմոնջյանի ձայնագրություն» անվամբ: