Չնայած ժամանակին նա կրեց Պիկասոյի և Սեզանի նկարչական ավանդույթների ազդեցությանը, սակայն, հետագայում, իր յուրահատուկ ոճով դարձավ վերացական ոճի հիմնադիրը։
Իր հուշերում նա իր կյանքը նմանեցնում է մի անհանգիստ ծովի, որն ալեկոծվում է տխրությունից ու վշտից։ Ամերիկացի նկարիչ Ուիլյամ դե Կունինգը նրան համեմատում է հսկա սառցալեռան հետ, որը, չնայած խորն է ընկղմված օվկիանոսում, բայց երևում է հզոր ու հրաշալի փայլի մեջ։
