Համո Սահյանը նրա ստեղծագործությունն անվանել է խղճի և բարոյականության ձայն, որը մեզ է ներկայանում որպես մաքրագործող ու առաքինության մղող հոգևոր ուժի արձագանք։
Իր ամբողջ կյանքում, մինչև եղերական մահը․ Սևակը սպասեց և հուսաց տարվա իր 5-րդ եղանակի կենդանացնող ղողանջներին։
«Սիրելի Պարույր, դու միայն քոնը չես, դու մեր մտածողության արմատն էիր»։ Սևակի եղերական մահից ցնցված գրել է գույների մեծ վարպետ Մարտիրոս Սարյանը։
