Հայկ Հարությունյանը ծնվել է 1962 թվականին Էջմիածնի Նորակերտ գյուղում։ Նախնիները Արևմտյան Հայաստանի Սասուն գավառից էին։ 90-ականների հենց սկզբից ազատամարտի բովում էր։ Ոսկեպարի ինքնապաշտպանական գործողություններին էր մասնակցում ու մեկ օրով Երևան էր եկել, երբ պարզվեց, որ որդու ծնվելու ժամանակն է։ Կնոջն ու նորածնին հիվանդանոցից տուն տանելուց հետո անմիջապես մեկնեց դիրքեր՝ միանալու տղաներին։ Հայկ Հարությունյանը մասնակցել է արցախյան բոլոր պատերազմներին, այդ թվում՝ 44-օրյա։ Պատերազմի սպիները տարբեր տարիների վաղեմություն ունեն։
2020-ի հոկտեմբերի երեքին ծանր վիրավորվեց Մատաղիսում։ Երևան վերադարձավ կողոսկրի կոտրվածքներով։ 44-օրյա ու դրան նախորդած բոլոր պատերազմների հետևանքները զգացնել են տալիս ամեն օր, բայց շարունակում է աշխատել։ 2002-ին համախոհների հետ ստեղծած «Ազատամարտիկ» ռազմահայրենասիրական ՀԿ-ի նախագահն է մինչ օրս։ Հարությունյանի բազմանդամ ընտանիքում հայրեսիրությունն արյան հետ է փոխանցվում։ Աղջկա 14-ամյա որդին, որն ապրում է Ռուսաստանի Արմավիր քաղաքում, հայրական կողմից Արցախի Մարտակերտի շրջանից է։ Հայկ Հարությունյանը մեզ ցույց է տալիս Արցախի վերջնական հայաթափումից հետո արված տեսանյութը, որտեղ թոռը բարձրաձայն լաց է լինում ու գոչում՝ հիմա ես մարդ եմ առանց հայրենիքի։ «Հայրենիքից կարևոր ոչինչ չկա»,-ասում է Հայկ Հարությունյանը։
