Երևանի փոքր կենտրոնի փողոցներից մեկում աչքի է ընկնում «Little Manila» հոսթելի ցուցանակը, որը հուշում է, որ այն կամ ֆիլիպինցինեն են հիմնել, կամ նախատեսված է ֆիլիպինցիների համար:
Ներս մտնելուց հետո արդեն պարզվում է, որ այնտեղ բնակվում են ֆիլիպինցիներ. նրանք հիմնել են հյուրատունը ազգակիցների համար: Հայաստանյան ուղղությունը հայտնաբերել են հանգամանքների բերումով. եկել են, սիրահարվել ու իրենց մայրաքաղաքի անունով փոքր հյուրատուն բացել:
«Ես Ֆրենցիս Վիստական եմ, Ֆիլիպինենրից եմ անշուշտ, Երևան եմ ժամանել ու բնակվում եմ Littke Manila-ում՝ որպես հյուր: Դուբայում էի ու վիզայի ժամնետը լրացել էր և թարմացնելու կարիք կար: Ուղղություններից մեկը, որ կարող էի գնալ, Իրանն էր, որը փակ է այժմ, Օմանը և Հայաստանը: Սակայն Հայաստանը նոր ջերմություն է, նոր զգացողություններ են, որովհետև եթե օրինակ գնաս Օման, տարբերություն չկա: Սա արձակուրդի նման մի բան է»:
Ֆիլիպինցիները գալիս են Հայաստան, քանի որ մուտքի արտոնագրի հետ կապված խնդիր են ունենում ԱՄԷ-ում և կարիք է լինում երկարացնել մուտքի արտոնագիրը: Հայստանը հայտնաբերել են վերջերս: Զրուցակիցս՝ Ֆրենցիս Վիստական, հիացած է հայ կանանց ոճային հագուստով.
«Սիրում եմ ձեր քաղաքաը, հիմնականում Հայաստան ենք գալիս, քանի որ սիրում ենք արկածներ, սնունդը թարմ է, շատ եմ սիրում բնությունը, թանգարաններ այցելելը: Դրսում զբոսնելն ապահով է այստեղ: Մարդիկ շատ ընկերասեր են, միշտ պատրաստակամ են օգնել, նույնիսկ եթե մեծ ջանքերի շնորհիվ են անգլերեն խոսում: Շատ սիրում եմ կանանց հագուկապը, շատ մոդայիկ են հանգնվում, ոճային են, հիանում եմ, քանի որ դիզայներ եմ: Հաճելի է նայել նրանց»:
Հիացմունքների շարքն այսքանով չի ավարտվում: 52-ամյա ֆիլիպինցի Վիստական հիացած խոսում է աշխանային գույների մասին, առաջին անգամ է աշուն տեսնում, նրան երջանկացրել է ձյունը, որը տեսել է Արագած լեռան վրա:
«Ես առաջին անգամ եմ աշուն տեսնում, տերեւների գույների փոփոխությույունը պարզապես ֆանտաստիկ է, ես նման բան երբևէ չէի տեսել: Այստեղ առաջին անգամ հնարավորություն ունեցա ձյուն տեղնել Արագած լեռան վրա: Այստեղ նաև եվրոպական քաղաքակրթություն է, այնպես որ եթե մենք ուզում ենք այլ քաղաքակրթության հետ առնչվել՝ գալիս ենք Հայաստան»:
Ֆրենցիսը Հայաստանում աշխատանք չունի, սպասում է մինչև վիզայի հարցերը կարգավորվեն, բայց ազատ ժամանակը հնարավորություն է տվել շատ շրջագայելու նոր հայտնաբերած երկրում:
Littke Manila-ի սեփականատեր Մայլա Բիտելյոնեն էլ զբաղվում է հյուրատան կազմակերպչական հարցերով: Հյուրատունն ունի նաև գործընկերներ, որոնք հյուրերին օդանավակայանից դիմավորում են, նաև տուրեր են կազմակերպում:
Երկու աշխատակիցներ էլ մաքրությամբ են զբաղվում, բայց կարևոր է նաև մարքետինգը՝ ասում է սեփականատերը ու պատմում, որ այդ հարցով էլ զբաղվում է ամուսինը:
«Մենք երջանիկ ենք այստեղ: Իմ ամուսինը Դուբայում մարքետինգով է զբաղվում, մարդկանց տեղեկացնում է, որ Օման գնալու փոխարեն կարող են գալ, օրինակ, Հայաստան: Հայաստանը սիրում ենք, քանի որ մարդիկ բարեհամբույր են, բացի դրանից՝ եղանակը ցուրտ է, ուտելիքն էլ՝ համեղ: Հիանալի են հին եկեղեցիները, այո, ես քրիստոնյա եմ»:
Նրանց զարմացնում են հայկական հին եկեղեցիները. հոգևոր ներուժ են ապահովում՝ ասում են, հիանում են հայկական հարսանիքներով ու կնունքներով:
Littke Manila ն գործում է 2016 թվականի դեկտեմբերի 20-ից:
Զբոսաշրջության պետական կոմիտերի՝ մեզ փոխանցած տվյալներով՝ ֆիլիպինցիների հոսքը Հայաստան 2014-ից մինչեւ 2017 թվականն զգալիորեն ավելացել է՝ 674-ից հասնելով մոտավորապես 22 000-ի:
