Բեռլինի վեհաժողովում ընդունված 61-րդ հոդվածը որոշ հայ գործիչներ ընկալեցին իրենց ցանկալի ձևով։ Նրանք համարում էին, որ դա արևմտահայության համար ինքնավարության խոստում էր կամ նրանց ապագա անկախ պետականության հիմնանկյուններից մեկը։
Իրականությունը բոլորովին այլ էր։ Սուլթան Աբդուլ Համիդը հասկացավ, որ եթե Հայկական հարցում չդիմեր վճռական գործողությունների, ապա Օսմանյան կայսրությունը կկորցներ արևելյան տարածքները։
Թեմային է անդրադառնում ԳԱԱ պատմության ինստիտուտի նոր պատմության բաժնի առաջատար գիտաշխատող, պատմական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր Սուրեն Սարգսյանը։
«Սուլթան Աբդուլ Համիդը և Հայկական հարցը»` մաս 7-րդ։
