Դեռևս 10-րդ դարում Գրիգոր Նարեկացին իր «Մատյան»-ում հիշատակում է ջութակ նվագարանի մասին, իսկ միջնադարի ականավոր բժշկապետ Մխիթար Հերացին գտնում է, որ ապաքինվելու համար անրաժեշտ է լսել լարային նվագարանների երաժշտություն:
Երկար տարիների պատմություն ունի ջութակի հայկական դպրոցը, որի նվիրյալ ներկայացուցիչներից ոմանք ջութակի հնչյունի մեջ նյութը վերածեցին ոգու և դարձան լեգենդներ:
