Հայաստանի մէջ ապրելով՝ շրջանցել արևելահայու և արևմտահայու միջև եղած խրամատը․ Տիգրան Գաբոյեան
Տիգրան Գաբոյեան` բանաստեղծ է և թարգմանիչ, Տիգրանակերտցի ծնողներէ ան ծնած է Հալէպ։ Վերջերս լոյս տեսաւ Տիգրանի բանաստեղծական «Ճեղքերս քաղաքակրթութիւններու պատերով» երրորդ ժողովածուն` Հայաստանի կրթութեան գիտութեան և մշակոյթի նախարարութեան և Հայաստանի գրողներու միութեան հովանաւորութեամբ:
Տիգրան Գաբոյեան անդամ է Հայաստանի գրողներու միութեան և կ’աշխատի Արմէնփրէս լրատուական գործակալութեան մէջ` որպէս արաբերէնի թարգմանիչ ու խմբագիր։ Ան կ’ապրի Հայաստանի մէջ ընդմիջումներով։
Արձակ բանասեղծութիւններ կը գրէ Տիգրան , ան մանկութենէն սկսած է գրել , առաջին քաջալերողները եղած են իր ուսուցչուհին և մայրը : Առաջին անգամ գրած է հայրենասիրական և Արարատի նուիրուած գործեր։
Ան Արևելեան և Արևմտեան տարբերակումներ չի դներ, յատկապէս համաշխարհայնացման այս օրերուն, արևլեանը զատ աշխարհագրութիւն չունի գրականութեան մէջ։Ներշնչանքը, ըստ Տիգրանի, ժամանակ առ ժամանակ կը փոխուի տեսակը, ձևը, պարունակութիւնը ։
«Ճեղքերս քաղաքակրթութիւններու պատերով» վերջին ժողովածուն խոհա–փիլիսոփայական է, այնտեղ քաղաքակրթութիւններու բաղդատականները խթան հանդիսացած են, որպէսզի Տիգրան կարենայ պեղել արուեստը և բացայայտէ ատոնք բանաստեղծութեան միջոցով։ «Ճակատագրի դառնութիւնը , պզտիկ ազգի մէջ ծնիլը ծանր բեռ է»,– կ՛ըսէ Տիգրան։
Ան Հայաստանի մէջ ապրելով կրցած է շրջանցել արևելահայու և արևմտահայու միջև եղած խրամատը։ «Հայաստանը բոլորիս հայրենիքն է, բայց գրականութեան մէջ կը մնայ այդ տարբերութիւնը։Դուն ակամայ շարունակողն ես, մէկ կողմ դնելով արևմտահայերէնը՝ ես ինծի հանդէպ անկեղծ չեմ ըլլար, մտատանջութիւնը կայ , ենթագիտակցաբար ձևով մը կ’ըսեմ՝ որբ թողեցի այդ լեզուն, չդաւաճանելու խնդիր կայ»,– կը մտաբերէ Տիգրան՝ քաջ գիտակցելով , որ արևմտահայերէնը հետզհետէ կը նօսրանայ։
Տիգրան իր բանաստեղծութիւնները գրած է արևմտահայերէնով և դասական ուղղագրութեամբ։ «Այստեղ ե՛ս ես եմ , ինքնութիւնս է»։
«Դէպի երկինք արձակուած նետ» և «Անմաս» բանաստեղծական ժողովածուները Տիգրան Գաբոյեանի նախորդ գիրքերու անուններն են։
«Կ՛ուզէի միմիայն նուիրուիլ գրականութեան ,գրական մշակ դառնալ, կեանքի բերումով չեղաւ» ,–ան նաև թարգմանիչ է այսօր։
Երիտասարդ բանաստեղծը ապրած է Հայասատան տարբեր ժամանակշրջաններու մէջ։ Անոր նկատառումով ՝ պէտք է աւելի հպարտ զգանք հայ մշակոյթով, հայ մշակոյթի անցած ճանապարհով ․ մենք ունինք համաշխարհային մակարդակի արժէքներ , այդ արժէքներու գիտակցութիւնը մեծ բաւարարուածութիւն կու տայ մարդուս, զգաս, որ այդ մշակոյթի կրողն ես։
