Հայկական հարցը Սան Ստեֆանոյի և Բեռլինի պայմանագրերում ձևակերպվել էր որպես հայ ժողովրդի ֆիզիկական ապահովման հարց։ 1878-1914թթ. այն չէր ենթադրում որևէ տարածքային պահանջ։ Դրա դիվանագիտական բովանդակությունը հանգում էր Օսմանյան կայսրության հայկական նահանգներում բարենորոգումների անցկացմանը։
ՄԵծ տերությունները վարում էին Օսմանյան կայսրության տարածքային ամբողջականության պահպանման քաղաքականություն։ Դա ապահովում էր նրանց շահերի հավասարակշռությունը։
Թեմային է անդրադառնում ԳԱԱ պատմության ինստիտուտի ավագ գիտաշխատող, պատմական գիտություննեի թեկնածու, դոցենտ Լիլիթ Հովհաննիսյանը։
«Հայկական բարենորոգումների ծրագիրը»` մաս 5-րդ։
