Թումանյանը իր հոդվածներից մեկում գրել է, որ ժողովրդական հեքիաթներն ամենասիրված և ամենաիմաստուն գրվածքներն են, մնայուն արժեքներ, քանի որ դրանց մեջ արտահայտված են հավերժական գաղափարներ։ Հեքիաթների հեղինակը ժողովուրդն է։ Ավելի ուշ, առանձին հեղինակներ մշակել են դրանք՝ ստեղծելով հրաշապատումներ ու իրապատումներ՝ իրար խառնելով իրականն ու երևակայականը։
Հեքիաթն ունի դաստիարակչական հզոր արժեք, այն նաև բանավոր կապակցված խոսքի զարգացման միջոց է։