Եթե չկոտորեին, չտեղահանեին հայերին, ապա նրանք կոչնչացնեի՞ն թուրքերին և կվերացնեի՞ն թուրքական պետությունը:
Թալեաթի մտերիմ զինակից և հավատարիմ ընկեր Միդհատ Շուքրու Բլեդան իր հուշագրության մեջ փորձում է արդարացնել Հայոց ցեղասպանության իրականացումը, Հայկական հարցի վերաբերյալ երիտթուրքերի ընդունած որոշումները:
Մեհմեդ Ռեֆիկ Ալթնայի հուշերում ներկայացված են Էսկիշեհիր քաղաքով անցնող հայերի տեղահանության և ջարդերի դրվագները: Նա հիշատակում է մի հայուհու, որը նախընտրում էր նետվել գետը և խեղդվել թոռների հետ, քան թե թույլ տալ, որ թուրքը որդեգրեր իր թոռնուհուն:
Թեմային է անդրադառնում ԳԱԱ արևելագիտության ֆակուլտետի ասիստենտ, բանասիրական գիտությունների թեկնածու, թուրքագետ Նաիրա Պողոսյանը:
Երիտթուրք գործիչների, զինվորականների հուշերը և Հայոց ցեղասպանությունը՝ մաս 1–ին:
