Առաջին աշխարհամարտի տարիներին գերմանաթուրքական դաշինքի պայմաններում դժվարում է Գերմանահայկական ընկերության հայանպաստ գործունեությունը։ Այդ կազմակերպության նախագահ դոկտոր Յոհաննես Լեփսիուսն ու նրա գործընկերները որոշում են լինել տեղում և անմիջականորեն շփվել արևմտահայերի հետ։
Շուտով նրանց ներկայացուցիչն Արևմտյան Հայաստանից տեղեկացնում է, որ Օսմանյան կայսրությունում հայերի հալածանքները կրում էին կազմակերպված բնույթ և տեղի էին ունենում իշխանությունների իմացությամբ ու հանցավոր համաձայնությամբ։ Թեմային է անդրադառնում պատմական գիտությունների թեկնածու Հրանուշ Սահակյանը։ «Գերմանահայկական ընկերությունը և Հայկական հարցը»` մաս 4-րդ։
