Խոյի հայկական որբանոցում խնամվում էին հարյուրից ավելի մանուկներ։ Այդ հաստատության մոտակայքում օգնություն ստանալու ակնկալիքով հավաքվել էին բազմաթիվ հայ գաղթականներ։
Որբանոցի ղեկավարությունը որոշում է ժամանակավորապես ստանձնել տարագիրներից շատերի խնամքը։
Թեմային է անդրադառնում պատմական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր Աշոտ Հայրունին։ «Միսիոներները և Պարսկաստանում ապաստանած գաղթականները»՝ մաս 2-րդ։