Ամերիկահայ բժիշկ Գևորգ Մարտիրոսյանը երկրորդ անգամ է կամավորության նպատակով այցելում Հայաստան: Որպես դեղագետ՝ նա փորձում է հասկանալ Հայաստանի առողջապահական համակարգի առանձնահատկությունները և բարելավել:
Մասնագիտական առաքելություն․ Հայ կամավորների միության միջոցով նա սկսել էր համագործակցել «Շրջիկ բժիշկներ» ընկերության հետ, ինչը նրան հնարավորություն տվեց շրջել Հայաստանի մարզերով: Բժշկական կրթությամբ՝ նա ԱՄՆ–ում ղեկավարում է հիվանդանոցի դեղագիտական բաժինը և մոտիկից ծանոթ է ոլորտի մարտահրավերներին:
Սփյուռքի փորձառություն․ Գևորգը ծնվել է Հայաստանում և մինչև 12 տարեկանն ապրել այստեղ: Հետագայում հայտնվելով ԱՄՆ-ում՝ նկատել է Սփյուռքի և հայրենիքի կյանքի էական տարբերությունները:
Պատերազմի ազդեցությունը․ Պատերազմը զգալի փոփոխություններ մտցրեց հայ համայնքի կյանքում: Գևորգի խոսքով՝ նույնիսկ ոչ հայախոս հայերը միավորվեցին: Այս համախմբումը, նրա կարծիքով, պետք է պահպանվի, քանի որ հակամարտությունը դեռ շարունակվում է:
Հայրենիքը՝ որպես ապրում ու զգացում․ «Հրայր Հովնանյան ընտանեկան հիմնադրամի» հանրային կապերի գծով պատասխանատու Դիանա Զաքարյանը նշում է, որ սփյուռքահայերի այցելությունները խորքային նշանակություն ունեն հայաստանցիների ու սփյուռքահայերի համար. «Այստեղ իրական Հայաստանն է, պետք է տեսնել ու զգալ իրականը»։
Հայաստան–Սփյուռք հարաբերությունների փիլիսոփայությունը․ Գևորգը Հայաստան-Սփյուռք հարաբերություններն իմաստավորում է մկանի համեմատությամբ, որը պետք է մշտապես մարզել՝ դժվարին պահերին ճկուն լինելու համար: Նշում է, որ շատ երկրներ մեծ ներդրումներ են անում Սփյուռքի հետ կապի պահպանման ուղղությամբ: Նման խնդիր մենք չունենք, քանի որ ունենք Սփյուռքի մեծ ներուժ։
«Պատերազմից առաջ Հայաստան գալիս՝ ոգևորված էի և հիացած՝ այստեղ ապրողներով: Պատերազմից հետո՝ սկսել եմ նկատել հուսահատության նշաններ: Միաժամանակ, փորձում եմ գտնել լուսավոր կողմեր և հնարավորություններ՝ մասնագիտական առումով ինչ-որ բան փոխելու համար»:
«Հայաստանը հրաշք տեղ է»,- ասում է Գևորգը, հավելում. -«Բայց պետք է նաև խոսել բացասական կողմերի մասին՝ դրանք շտկելու նպատակով»:
Սփյուռքի Դերը․ «Հրայր Հովնանյան ընտանեկան հիմնադրամի» հանրային կապերի գծով պատասխանատու Դիանա Զաքարյանը կարևորում է այն կազմակերպությունների գործունեությունը, որոնք էական ազդեցություն ունեն սփյուռքահայերի մտածելակերպի վրա:
Նրա կարծիքով՝ պարտադիր չէ հենց այս պահին ֆիզիկապես Հայաստանում լինելը: Կարևորը հայրենիքի հետ կապի ստեղծումն է, որը կարող է իրականացվել տարբեր ձևերով:
