Ինտրայի վախճանը հար ու նման էր նրա ապրած տարօրինակ և ինքնատիպ կյանքին․ «Հայագիտակ»

Ինտրային շատերը փորձեցին փրկել, անգամ նրա հույն խորհրդավոր ընկերուհին, բայց չստացվեց։

1921 թվականին տեղահանման ժամանակ քայլել չէր կարողանում։ Տաբատը և պիջակը տվեց թուրք պահակին, որ գոնե մի քիչ ձիով տեղաշարժվի։

Երբ արդեն մահամերձ էր, բոլոր ընկերներին կանչեց, պատվիրեց սիրել իրար և խաղաղ հոգով հանգեց։