Ցեղասպանության թանգարան- ինստիտուտը որդեգրել է ցուցադրության նոր քաղաքականություն
Ապրիլի 24-ից Հայոց ցեղասպանության թանգարան- ինստիտուտի նորացված ցուցասրահը բացեց իր դռները տեղացիների և օտարերկրյա հյուրերի համար: Հենց այդ օրն էլ թանգարանի պատմության մեջ գրանցվեց հիշարժան իրադարձություն՝ միաժամանակ 4 երկրների նախագահներ այցելեցին թանգարան: Ռուսաստանի, Ֆրանսիայի, Սերբիայի և Կիպրոսի նախագահները, ըստ թանգարան-ինստիտուտի փոխտնօրեն Սուրեն Մանուկյանի, տպավորված են հեռացել գիտական կենտրոնից:
Ցեղասպանության թանգարանը Հայոց ցեղասպանության 100-րդ տարելիցին ընդառաջ պատրաստվել էր յուրօրինակ ցուցադրություններով: Նախկին երեք ցուցասրահներին գումարվել են ևս 9-ը: Կարելի է ասել նոր թանգարանն իր դռներն այցելուների առաջ բացել է ապրիլի 24-ին: Հենց այդ օրն էլ միաժամանակ 4 երկրների նախագահներ այցելեցին գիտական այս կենտրոն:
Ցեղասպանության թանգարանում պահ տված նյութերը վերաբերում են ոչ միայն Հայոց ցեղասպանությանը, այլեւ առաջին համաշխարհային պատերազմին։ Այդ պատճառով էլ թանգարանում հյուրընկալված 4 նախագահները հետաքրքրվել են այն ցուցադրություններով, որոնք առնչվում էին իրենց պետության պատմությանը: Օրինակ՝ Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինին հետաքրքրել է Մայիսյան հռչակագիրը, որում առաջին անգամ 1915 թվականի իրադարձությունները որակվել են որպես մարդկության և քաղաքակրթության դեմ հանցագործություն: Ֆրանսիայի նախագահին հետաքրքրել է Մուսա լեռան հատվածը, որը ներկայացված է «Ժաննա Դ’ Արկ» նավի տեսքով: Սերբիայի նախագահը հետաքրքրվել է մակեդոնական ջարդերը պատկերող և Մուսա լեռան հատվածով, Կիպրոսի նախագահին ՝ Զմյուռնիայի կոտորածները։
«Մենք փորձել ենք թանգարանը կառուցել այն տրամաբանությամբ, որ յուրաքանչյուր ազգ, այցելելով թանգարան, գտնի իր պատմությունից մի մասնիկ և դրանով իրեն կապի: Եկեք մի բան հասկանանք, որ ճիշտ է 1915 թվականին կատարվել է դաժան ողբերգություն, դա մեր ցավն է, սակայն 21-րդ դարում մարդիկ այնքան են լսում ողբերգությունների ու հանցագործությունների մասին, որ եթե իրենք իրենց պատմության հետ կապող որևէ դրվագ չտեսնեն, դա իրենց վրա ազդեցություն չի թողնի»,- ասում է թանգարանի փոխտնօրենը։
Թանգարանում նորացված ցուցասրահներում գործում են նաև անձնական պատմությունների վրա հիմնված ցուցադրություններ, որոնք, ըստ Սուրեն Մանուկյանի, հոգբանորեն ավելի են ազդում դիտողի վրա: Նախադեպը թուրքական լրատվամիջոցների պատվիրակությունն էր, ովքեր լինելով վերոնշյալ ցուցասրահում միանգամից են արձագանքել որբերի ողբերգությանը։ «Որբերի սենյակ ունենք՝ որբերը և որբանոցներ: Թվում է, թե միակ սենյակն է, որտեղ չկան սպանված մարդու նկարներ ու տեսարաններ։ Հենց այդ սենյակում էլ արտասվել են: Հսկայական որբանոցների նկարները մեծ ազդեցություն թողեցին»։
Թուրք լրագրողները, շրջելով թանգարանում, հետագայում իրենց տպավորությունները կիսում են հոդվածներում՝ հայերը պահանջում են մեծ Հայաստան: Եթե նախկինում իրենց նյութերում հայերի և Հայոց ցեղասպանության վերաբերյալ գրել են կոշտ մեկնաբանություններով, այս տարի այլ են եղել մոտեցումները, սպասվածից քիչ էր ագրեսիան, ասում է Սուրեն Մանուկյանը: Թ
անգարանային մշտական ցուցադրության մեջ տեղ են գտել նաև վերջին 7-8 տարիների հավաքչական աշխատանքի արդյունքում ձեռք բերված հազարավոր նորահայտ և բնագիր նյութեր:
Ցեղասպանության թանգարանի նյութերը չեն սահմանափակվում միայն տեղացիներին և հյուրերին ցուցադրելով, դրանք ներկայացվում են նաև աշխարհի տարբեր անկյուններում: Փարիզում և Մոսկվայում արդեն կայացել են ցուցադրությունները, մայիսի 8-ին նման ցուցադրություն նախատեսված է Վաշինգտոնում, մայիսի վերջին նախապատրաստվում է երկու խոշոր ցուցադրության Նյու-Յորքում: Իսկ հուլիսին կկայանա Ցեղասպանագետների միջազգային ընկերակցության կոնգրեսը, որի ժամանակ Հայաստանը կհյուրընակալի աշխարհի տարբեր անկյուններից ժամանած 300 ցեղասպանագետների: