Ազգային երգն ու երաժշտությունը ժառանգած հայերս այսօր արդեն այն մատուցում ենք նոր եղանակներով ու համեմված արևելյան մոտիվներով: Արդյունքում ստացվում է, որ կորցնում ենք մեր ազգային երաժշտության ինքնությունը: Սակայն կարծիքին համաձայն չէ երաժշտագետ Նունե Աթանասյանն ու ժողովրդական երգչուհի Անուշ Արշակյանը՝ նշելով, որ կատարողական առանձնահատկությունները պետք չէ որակել մշակութային ժառանգության կորուստ:
Ազգային երաժշտությունը մեր դիմագիծը ներկայացնող կարևորագույն արժեքներից է: Ճիշտ է՝ այսօր ժողովրդական երաժշտությունը ժառանգում ենք տարբեր մոտիվներով համեմված երանգներով, սակայն երաժշտագետ Նունե Աթանասյանի կարծիքով, մշակութային արժեքները, ինչպիսին է ազգային երաժշտությունը, չի մեռնում: Ազգային մշակույթի պահպանումը կատարողական առանձնահատկություններից է բխում, ասում է:
«Ամենակարևորն է, թե ինչպես պետք է կատարել երաժշտությունը: Միևնույն ժողովրդական երգը կարելի է կատարել ռաբիսին բնորոշ կլկլոցով, արևելյան անհարիր մեթոդներով, որոնք հայկական չեն և կորցնել երգի ինքնությունը»:
Մշակութային ժառագնությունը պահպանելու, այն զարգացնելու ուղղությամբ մեծ աշխատանքներ կատարվում են, սակայն դրանց մասին քիչ է խոսվում, մտահոգվում է երաժշտագետը: Մշակույթն ամուր ձեռքերում է, միայն աջակցության կարիք ունի, ասում է: Երգչուհի Անուշ Արշակյանն էլ կիսում է այն կարծիքը, որ երգի մատուցման որակից է կախված մշակույթի պահպանումը: Նրա գնահատմամբ՝ ազգային մշակույթը չենք կորցնում, այլ մոռանում ենք:
«Ընկնելով արտաքին աշխարհից ներմուծվող գովազդային մակարդակի վրա մատուցվող ինֆորմացիայի ետևից, երբեմն մոռանում ենք մեր գանձերի մասին, որոնք ունենք»:
Կոմիտասի «Գարուն» երգի կատարմամբ էլ Անուշ Արշակյանն ապացուցում է, որ մատուցման որակից է կախված ազգային երգի պահպանումը: Անհրաժեշտ է ձերբազատվել արտաքին աշխարհից հայկական երաժշտություն ներխուժած արաբական ու թուրքական մոտիվներից:
Ազգային մշակույթի պահպանման ու զարգացման գործում Նունե Աթանասյանը կարևորեց մշակույթի նախարարության աջակցությունը՝ շեշտելով, որ 60-ական թվականներից ժառանգած ժողովրդական երգերը գերատեսչության աջակցությամբ հավաքվել ու պատրաստվել են հրատարակության:
