Հնագիտության և ազգագրության ինստիտուտի գիտաշխատող Բորիս Գասպարյանը խոր ուսումնասիրություններ է կատարել ջրօգտագործման մշակույթի վերաբերյալ: Նրա հետազոտությունները ցույց են տալիս, որ նախնադարում և միջնադարում ջրօգտագործման հիմնական սկզբունքը նույնն էր, սակայն էական տարբերությունները կային ջրի նկատմամբ վերաբերմունքում, պատվարների կառուցման և ջրի բաշխման մեթոդներում:
Միջնադարյան Հայաստանում ջրի նշանակությունը արտացոլված է վիմագրական արձանագրություններում: Պատմական աղբյուրներում պահպանվել են մանրամասն հիշատակություններ ջրանցքների, ջրի բաշխման և դրա հետ կապված բարդ վիճաբանությունների մասին:
Հատկապես հետաքրքրական են Երերույքի տաճարին կից ամբարտակի, Դալմայի և Արարատյան դաշտի ջրանցքների մասին տեղեկությունները: Վերջին երկու ջրանցքների շնորհիվ Հայաստանում սկիզբ դրվեց գինեգործության զարգացմանը՝ ստեղծելով նոր տնտեսական հեռանկարներ:
