

Պարսկաստանում գտնվող հայ տարագիրներին օգնելու նպատակով Գերմանական արևելյան առաքելությունն այնտեղ է գործուղում Դավիթ Իսմայիլին։
Նրա հաղորդած տեղեկությունների հիման վրա որոշում է կայացվում տեղի մի շարք բնակավայրերում բացել որբանոցներ։
Այդ գործը ստանձնում է Հանս Ֆիշերը։ Որբախնամ աշխատանքներին զուգահեռ՝ նա օբյեկտիվ տեղեկություններ է տալիս գաղթականներին քրդական ավազակային հարձակումներից պաշտպանող և Սալմաստում գործող հայկական զինված խմբերի ազգանվեր ձեռնարկների մասին։
Թեմային է անդրադառնում պատմական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր Աշոտ Հայրունին։ «Միսիոներները և Պարսկաստանում ապաստանած գաղթականները»՝ մաս 1-ին։