Հունիսի 26-ին նշվեց ՀՀ ԶՈՒ ռազմական ավիացիոն ուժերի ստեղծման 24-րդ տարեդարձը: Հայկական ավիացիայի եւ ՀՕՊ զորքերի համատեղ վարչությունը ստեղծվեց 1992թ. lունվարին՝ նորաստեղծ ՀՀ պաշտպանության նախարարության կազմում: «Պատերազմի ամենածանր տարիներին ստեղծված ռազմական ավիացիան 24 տարիների ընթացքում զարգացման ու կատարելագործման լուրջ ճանապարհ է անցել:
«Մեր ընտանիքում միայն շունը չի թռչել»,- ասում է ՀՀ ԶՈՒ ավիացիայի վարչության որոնողափրկարարական և պարշյուտադեսանտային ծառայության գնդապետ Թևոս Իլիկչյանը: Կինը՝ Քրիստինե Իլիկչյանը ևս ծառայությունում է, կոչումով կապիտան: Սիրո առաջին հույզեր, անգամ առաջին համբույր, Թևոսն ու Քրիստինեն երկնքում են գրանցել: Նրանց որդին, ով այսօր ևս ոլորտում է, պարաշյուտային երկու թռիչք է ունեցել դեռ մինչև ծնվելը: Մասնագիտական ընտրության հարցում Քրիստինեն երբևէ չի զղջացել: «Ով մեկ անգամ թռչում է, այլևս երբեք դա չի մոռանում»,- ասում է։
Սթրեսներով, դժվարություններով, պատերազմի թոհ ու բոհի մեջ, մարտական գործողություներին զուգահեռ 24 տարի առաջ ստեղծվեց ու ձևավորվեց հայկական ռազմական ավիացիան: «Ունեինք ընդամենը մեկ ուղղաթիռային ջոկատ: Թռիչքներ էին իրականացնում միայն քաղաքացիական օդաչուները, բայց, փառք Աստծո, այսօր կարելի է ասել, որ հայկական ավիացիան կայացել է: Մենք ունենք թվաքանակով գուցե ոչ շատ մեծ, բայց արդյունավետ գործող օդուժ, իսկ 2001-ին ստեղծված Արմենակ Խամփերյանցի անվան ռազմաավիացիոն ինստիտուտն այսօր հայկական ավիացիան ապահովում է որկյալ կադրերով»,- ասում է Թևոս Իլիկչյանը:
Նա չի կիսում այն տեսակետը, թե ապրիլյան քառօրյա պատերազմի օրերին հայկական ավիացիան դրսևորվելու հնարավորություն չունեցավ: «Տրանսպորտային ուղղաթիռներն այդ օրերին կատարեցին իրենց առջև դրված բոլոր խնդիրները: Մյուս կողմից՝ լավ է, որ հերթը գրոհային ավիացիային չհասավ»,- ասում է գնդապետ Իլիկչյանը։
«Պարաշյուտադեսանտային ծառայությունը Հայաստանում հարուստ ավանդույթներ ունի դեռ խորհրդային ժամանակներից: Այսօր էլ ոլորտի հանդեպ հետաքրքրությունը մեծ է»,- ասում է Թևոս Իլիկչյանն ու հիշեցնում, որ այս մասնագիտության մեջ թիվ մեկ խնդիրը՝ մարդու կյանքը փրկելն է։
