

1911-ին Սալոնիկում երիտթուրքերի գաղտնի ժողովը և արևմտահայերին լիովին բնաջնջելու նրանց որոշումը կապված էին թուրքական պետության համար հայկական վտանգի և անմեղ հայ ընտանիքների տեղահանության ծրագրի իրագործման հետ։
Վանգենհայմի և Լեփսիուսի հակամարտությունը և Մորգենթաուի կողմից օգնության ժեստը հայությանը չփրկեցին զանգվածային ջարդերից և հայրենի երկրից բռնի տեղահանությունից։
Թեմային է անդրադառնում պատմական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր Աշոտ Հայրունին։ «Միջազգային դիվանագիտությունը և Հայկական հարցը»՝ մաս 9-րդ։