Եթե Հայաստանում հարթավայրերում ջուրը այգիներ ու դաշտեր էին հասցնում հիմնականում ջրանցքներով, ապա լեռնային վայրերում դրանք աղբյուներն էին։ Սակայն կառուցողներն ամենուր կարևորում էին ջրի դերը` դրանց մոտ կանգնեցնելով վիշապաքարեր, ստելլաներ կամ խաչքարեր։ Անշուշտ, լինում էին նաև վեճեր։
Օրինակ հիշատակվում է Կոշ, Արուճ, Գավառ գյուղերի վեճը ջրի համար։ Ավելի ողբերգական էր 12-րդ դարում Ձորաղբյուր ու Ջրվեժ գյուղերի` ջրի համար վեճը։
Վիմագրագետ Արսեն Հարությունյանն ասում է. «Խաչատուր անունով երիտասարդ գյուղացին ինքն իրեն զոհ մատուցեց, միայն թե ջուրն առաջինն իրենց հասնի։ Եվ դրա մասին վկայում է նաև նրա տապանաքարի վրա արված հիշատակությունը»։
