Անեծքը զգացմունքային լիցքաթափման ձև է՝ ասում է անկախ հետազոտող Մարիամ Հերգնյանը։
«Անեծքը այն ժամանակ է ազդում անիծվողի վրա, երբ նա ինքն էլ գիտի, որ մեղավոր է։ Հակառակ դեպքում կարող է գործել բումերանգի էֆեկտը, որը շատ վտանգավոր է», – ասում է հետազոտողը։
Անեծքը, որպես բանահյուսական ժանր շատ վաղուց գոյություն ունի։ Այն կա թե՛ մեր առասպելներում (Արտաշես և Արտավազդ), թե՛Էպոսում։
Ժողովուրդն ասում է, որ սոսկալին հայրական անեծքն է, իսկ մայրական կաթը չի թողնում, որ անեծքն ազդի։
