Ապրելով կողք-կողքի` ծանոթ չենք միմյանց մշակույթին․ «Հայագիտակ»

Իրանին ծանոթ ենք հիմնականում շահաբբասյան տեղահանության հետ կապված։ Բայց չէ՞ որ դրան նախորդել էլ թուրք-պարսկական դաժանագույն պատերազմը։

Վիմագրագետ Արսեն Հարությունյանն ասում է, որ մեր պատմագրությունը դեռևս շատ լավ չի ուսումնասիրել այս ժամանակահատվածը, մանավանդ մեծ սովը, երբ անգամ եղել են մարդակերության դեպքեր։

Այս ամենի հենքի վրա առավել ևս կարևորվում է տեղահանությունից հետո հայերի հանդեպ եղած լավ վերաբերմունքը, որը շարունակվում է այսօր էլ։

Հայերը հարգված են, նրանց հետ ձգտում են ընկերություն անել։ Ցավոք, համայնքն է նոսրանում, և դա կարող է իր հետևանքներն ունենալ հայկական մշակույթի կոթողների համար։