ԿարևորՄշակույթ

Մահացել է բանաստեղծ Ռազմիկ Դավոյանը

Երևանում այսօր՝ հունվարի 11-ին, մահացել է մեծանուն բանաստեղծ Ռազմիկ Դավոյանը։ 

Ռազմիկ Դավոյանը ծնվել է 1940թ. հուլիսի 3-ին, Սպիտակի շրջանի Մեծ Պարնի գյուղում: Տարրական կրթությունն ստացել է նույն տեղում, իսկ 1949-ին ընտանիքով տեղափոխվել են Գյումրի /Լենինական/, ուր նա ավարտել է միջնակարգ դպրոցը և տեղի բժշկական ուսումնարանը, ձեռք բերելով բուժակի մասնագիտություն: Մեկ տարի Լենինականում աշխատելուց հետո, մեկնում է Երևան, ուր նա 1959-ին ընդունվում և 1964-ին ավարտում է Երևանի Խ.Աբովյանի անվան Հայկական պետական մանկավարժական ինստիտուտի պատմալեզվագրական ֆակուլտետը:

Ուսանելուն զուգընթաց, աշխատել է «Գիտություն և տեխնիկա» ամսագրի հիմնադիր խմբագրությունում, որպես մարդաբանության և բժշկության բաժնի վարիչ, զուգահեռ` նաև «Գրական թերթի» խմբագրությունում, որպես սրբագրիչ: 1965-ից վարել է «Գրական թերթի» պոեզիայի և արձակի բաժինը: 1970 թվականից աշխատել է Սփյուռքահայության հետ մշակութային կապի կոմիտեի մամուլի բաժնում: 1975 թվականից մինչև 1990թ. եղել է Հայաստանի պետական մրցանակների կոմիտեի պատասխանատու քարտուղարը: Միաժամանակ` 1989թ. եղել է Հայաստանի Գերագույն Խորհրդի Աղետի Գոտու Հանձնաժողովի նախագահի առաջին տեղակալը, «Վերածնունդ» հասարակական կազմակերպության համանախագահ, 1991-ից Հայաստանի «Համազգայինի» վարչության նախագահ, 1994-1996թթ. Հայաստանի Գրողների Միության վարչության նախագահ: 1999-2003 թթ Հայաստանի Հանրապետության Նախագահի Խորհրդական:

Առաջին բանաստեղծությունը 1957թվականին տպագրվել է Լենինականի «Բանվոր» թերթում, առաջին ժողովածուն` 1963-ին:

Բաց քո կեղևը, ծա՛ռ,

Ա՛ռ ինձ կեղևիդ մեջ…

Անցան օրեր մեկ-մեկ,

Անցան օրեր զույգ-զույգ,

Ճաշակեցինք և սեր,

Եվ տառապանք, և սուգ:

Հոգնեցրին ինձ արդեն

Օրերը լայն ու նեղ,

Հոգնեցրին ինձ արդեն

Մեղավոր ու անմեղ,

Հոգնեցրին ինձ արդեն

Տխրությունն այս ցանցառ

Եվ կարոտներն այս խեղճ,

Դե բա՛ց կեղևդ, ծա՛ռ,

Ա՛ռ ինձ կեղևիդ մեջ:

Ա՛ռ ինձ կեղևիդ մեջ.-

Այս անծաղիկ դարում

Ես կձուլվեմ քեզ հետ՝

Որպես փոքրիկ գարուն:

Որպես թաքուն թախիծ,

Տերևներիդ խորքում

Ես կփայլեմ տխուր

Ու կմտնեմ խոր քուն:

Ու հողմերը թե գան՝

Ինձ խլեն քո ձեռքից,

Ես կարթնանամ, ծա՛ռ իմ,

Կըորոտանք մեկից:

Ես կձգվեմ քեզ հետ,

Ես կճկվեմ քեզ հետ

Ու հողմերի ձեռքից

Ես կփրկվեմ քեզ հետ:

Ու մի թաքուն գիշեր,

Երբ բոլորը քնեն,

Ես քեզ կախարդական

Բառեր կըկրկընեմ.

Կերթանք կամաց-կամաց,

Կելնենք թաքուն-թաքուն,

Ու քնի մեջ նրան

Կդարձընենք անքուն:

Նրա երազի մեջ

Կախարդական մի ծառ

Մարդկային ձև կառնի,

Կշնկշնկա կամաց

Եվ մարդկային լեզվով,

Որպես լեգենդ պայծառ,

Կբարբառի նրան

Անհո՜ւն, կորած մի սեր

Եվ մի կարոտ անծայր:

Հետո կամաց-կամաց,

Ցավով մեր շողշողուն,

Որպես կորած տեսիլք,

Մենք կթաղվենք հողում:

Ռ․Դավոյան

Back to top button