Արցախյան երկրորդ պատերազմի ավարտից հետո առավել քան երբևէ մեծ է հետաքրքրությունը հայրենի ռազմարդյունաբերության նկատմամբ:Գիտական ներուժ կա՝ ասում են գիտնականները: Եթե պատվեր լինի, կարող են սարքեր ստեղծել, որոնք կօգտագործվեն ռազմական արդյունաբրության մեջ:
Պատերազմի հենց սկզբից Ալիխանյանի անվան գիտական լաբորատորիայի գիտնականները շատ արագ սկսեցին իրենց առաջարկած գաղափարները կյանքի կոչել:Դիմեցին պատկան մարմիններին ու շատ քաղաքավարի մերժում ստացան՝ ասում է Ֆիզիկայի ինստիտուտի ավագ գիտաշխատող Արթուր Մկրտչյանը:Նա պատմում է, որ երեք առաջարկ կար պատրաստ, պետք էր ջանքեր ներդնել ու առաջարկները կյանքի կոչել․ հավաքվեցին, ու ստացվեց։
Ըստ Արթուր Մկրտչյանի՝ առաջին գաղափարը էլեկտրամագնիսական թնդանոթն էր: Երկրորդը ռադիոէլեկտրոնային պայքարի(ՌԷՊ) համակարգն էր՝ «օդը փակելու» համար:«Բացի այդ փորձում էինք օգնել հենց ստերիլիզացիոն համակարգերով:
Օզոնատորների միջոցով երկու խնդիր էինք ուզում լուծել՝ ռազմական պայմաններում ստերիլիզացնել բժշկական գործիքները և ջուրը», — ասում է ֆիզիկոսը: