Հայոց մեջ սովորություն կա ասելու՝ երբ ամեն ինչ ունեցանք, երբ ամեն ինչ լավ եղավ, նոր տարի է, մի բան էլ ավելին: Իսկ երկրագործական տարին սկսվում ու ավարտվում էր երկարագործական աշխատանքների սկզբով ու ավարտով պայմանավորված:
Տարեմուտից մինչև տարեվերջ կատարվող տոներից յուրաքանչյուրը կարելի էր համարել տարվա սկիզբ, կյանքի նորոգման նոր շրջափուլ:
Այս սովորույթների ու հավատալիքների հետ մեկտեղ ձևավորված անու՜շ ավանդույթներ, որոնցից շատերը ժամանակի ընթացքում չեն կորցրել իրենց ձևն ու բովանդակությունը
