Քայլելու եմ, ապրելու եմ, սիրելու եմ․ Աբիգ Մարգարյան․ «Հրամանը՝ ապրել»

19֊ամյա Աբիգ Մարգարյանը հիշում է, որ մարտական ընկերը՝ Մխոն, գոռում էր՝ դիմացի՜ր, լավ է լինելու ու այլևս ոչինչ։

Յոթ օր անց, երբ աչքերը բացեց հիվանդանոցներից մեկի վերակենդանացման բաժանմունքում, ոչինչ չէր տեսնում։

Աբիգը ծնկից վիրավորում է ստացել, կորցրել տեսողությունը, մարտական ընկերներին, բայց ոչ վստահությունը, որ նորից քայլելու է, ապրելու է, սիրելու է։