Հնագույն գուսանական վիպերգերը, աշուղական սիրավեպերը կարևոր տեղ են զբաղեցնում հայ ավանդական երգեցիկ մշակույթում:
Սրանք հերոսական կամ սիրային պատմություններ էին, որ կատարվում էին երգելով՝ ամբողջապես կամ մասամբ:
Երգելով է պատմվել Սասնա ծռեր էպոսը, որի որոշ հատվածները պահպանվել և հասել են մինչև մեր օրերը՝ մասնավորապես ողորմիները.
Դառնամ զողորմին տամ էն ջոջ Մհերին, Ձենով Օհանին, էն թառլան Դավթին… հազար ողորմի…
