«Ես չեմ ցանկանում նույնը լինել ամեն օր »,- ասում էր Մերքյուրին:
Այս հեղհեղուկ հոգու և տրամադրության վառ արտահայտությունը նրա բեմական կերպարն էր՝ այսօր այսպիսին, վաղը՝ երեկվա հանդեպ հեգնանքով ու երբեմն՝ ընգծված ծաղրով:
Ասում են, որ նա շատ փակ մարդ էր, և հնարավոր է, որ երեկվա թաքուն խոստովանության համար զղջալուց էլ նա արտիստիկ կերպար էր հագնում նաև երգի օգնությամբ:
Ինքն էլ է խոստովանել, որ իր շուրջը մշտապես պատ է կառուցել, որպեսզի մարդկանց համար դժվար լինի ներս մտնել ու հասկանալ իր իրական «Ես»-ը:Ֆրեդի Մերքյուրի (մաս 2-րդ)։
