Փլատակների տակ զենքը ձեռքին զոհված հայ կանայք ու երեխաներն էին:
Ուրֆայում թուրքական կանոնավոր բանակի հրետանավորներին ոչնչացնում էր դիպուկահար Սարգիս Յոթնեղբայրյանը: Նրան անվանում էին Աստծո բիբ:
Ուրֆացիներին իրենց օրինակով ոգևորում էին ինքնապաշտպանական խորհրդի ղեկավարներն ու անդամներն, որոնք առաջնագծից մի քայլ անգամ չէին նահանջում:
Վիրավոր Մկրտիչ Յոթնեղբայրյանը պատգարակի վրայից գոտեպնդիչ խոսքերով դիմում էր մարտիկներին: Նա իրեն տեսնելու եկած կնոջն ասում է. «Ինչո՞ւ ես լքել մարտական դիրքը»:
Ուժերը, սակայն, խիստ անհավասար էին: Սպառվում էին զենքն ու պարենամթերքը:
Թեմային է անդրադառնում պատմական գիտությունների թեկնածու, դոցենտ Արմեն Ասրյանը: Ինքնապաշտպանական գոյամարտ՝ մաս 11-րդ:
