Նա կարծում է որ արվեստը հասարակության լակմուսի թուղթն է: Գրողը, ռեժիսորը, գիտակցված կամ անգիտակցաբար, ընդունում են ժամանակի ազդակները և քանի դեռ այս կյանքում մարդը սպասում է սիրո, երջանկության, պարզապես սպասում է` ապրելու ակնկալիքով, ուրեմն կլինեն և՛ կինոն, և՛ թատրոնը, և´գրականությունը:
