Կճուճ, Լոշ, Արիշտա, Թավա. արդեն շատերը Հայաստանում այս բառերը նույնացնում են երիտասարդ գործարար Վարդա Ավետիսյանի անվան հետ:
Մանկության տարիներին շերեփը հորական տատիկի ձեռքում էր, որն այնպես էր համերը համադրում, որ Վարդան դեռ վաղ տարիքից գիտեր ինչն է համեղ, ինչը՝ ոչ:
Մայրն անմահական թխվածքներ էր պատրաստում, իսկ Վարդան հետևում ու համտեսում:
ԵՊՀ սոցիոլոգիայի ֆակուլտետի նախկին ուսանողուհին երբևէ իր մասնագիտությամբ չի աշխատել, որովհետև հասկացել է, որ իր տարերքը խոհանոցն է:
