1939 թվականին Երևանում պատրաստվում էին տոնել «Սասնա Ծռեր» էպոսի 1000-ամյա հոբելյանը:
Էպոսի հերոսի՝ Սասունցի Դավթի, քանդակի համար հայտարարվում է մրցույթ: Սակայն քանդակագործների մեծ մասը հրաժարվում է մասնակցել՝ կարճ ժամանակ տրամադրելու պատճառով:
Միայն Երվանդ Քոչարը, որը նոր էր վերադարձել Ֆրանսիայից, հանձն է առնում ընդամենը 18 օրում ավարտել աշխատանքը:
Դաժան ճակատագրի արժանացած Քոչարի քանդակը հաղթականորեն կանգնեցվում է կայարանամերձ հրապարակում:
Այն մեր ժողովրդի հոգու մասնիկն է և մայրաքաղաք Երևանի խորհրդանիշը: Երվանդ Քոչարի «Սասունցի Դավիթ» արձանը։