Հայ ժողովրդի մեծ բարեկամ Վալերի Բրյուսովը միջնադարի վերջին փիլիսոփա-բանաստեղծի ու երգչի մասին գրել է. «Նրա նման բանաստեղծներով կարող է և պետք է պարծենա ցանկացած ժողովուրդ:
Նրանք երկնքի պարգևներն են, որ ուղարկվում են ոչ բոլորին և ոչ հաճախ: Նրանք նախախնամության ընտրյալներն են, որ օրհնություն են դրոշմում իրենց դարին և «հարազատ ժողովրդին»:
Նրա անմահությունը նրա սիրո երգերի մեջ է՝ իր ազնիվ հոգու ու պայծառ մտքի ամբողջ կարողությամբ:
