Խորհրդային համահարթող և ապազգային գաղափարախոսությանն այդպես էլ չհաջողվեց մարդկանց հիշողությունից ջնջել հերոս ֆիդայիների անունները, որոնք հրացանի հետ ամուսնացած ապրում էին սարերում և պայքարում թուրք բռնակալների դեմ։
Խաչիկ Դաշտենցի «Ռանչպարների կանչը» վեպը իրական, միս ու արյունից հերոսներին էպիկական հերոսներ դարձրեց և նրանց օրինակով սերունդներ դաստիարակվեցին ու վերականգնեցին հայոց պետականությունը։
Արաբո,Աղբյուր Սերոբ, Անդրանիկ, Գևորգ Չաուշ, Սևքարեցի Սաքո․ նրանք և շատ ուրիշներ պայքարում էին հանուն արդարության և զոհվում` հայրենիքի սերը սրտերում։