Փոփի արքան՝ դասական հնչողությամբ

Այսօր Հա­յաս­տա­նի պե­տա­կան սիմ­ֆո­նիկ նվա­գախումբը մար­զա­հա­մեր­գա­յին հա­մա­լի­րում ներկայացնելու է  «Դա­սա­կան Ջեք­սոն» խո­րագ­րով հա­մեր­գա­յին ծրագ­իրը: Փո­փի ար­քայի ա­մե­նա­ճա­նաչ­ված և սիր­ված կա­տա­րում­նե­րը մատուցվելու են նոր գոր­ծի­քա­վոր­մամբ, դասական  հնչողությամբ։ 

Վերջին, գլխավոր փորձը՝ մեծ երեկոյից առաջ. Մարզահամերգային համալիրում Սերգեյ Սմբատյանի նվագախումբը Ջեքսոնի երաժշտությունը  դասական մատուցմամբ փոխանցում  է դահլիճին, իսկ հետո արդեն ինքդ ես գտնում փոփի արքայի՝ քո սեփական ռիթմերը։

Մայքլ Ջեքսոնի “They Don’t Care About Us”–ը սկսվում է մի խումբ երեխաների երգով։

«Մենք ուզում ենք ասել, որ նրանք իրականում չեն մտածում մեր մասին»: Երգչախմբի երեխաներից մեկը վանկարկում է. «Մի անհանգստացե՛ք,  մենք գիտենք ճշմարտությունը»: Հետո մյուսը շարունակում է. «Բավական է այս աղբը»:

Այս տողերը 1995–ի հունիսի 16-ից սկսած երգվել են հազարավոր անգամներ, Ջեքսոնի երաժշտությունը փոփից դասական է դարձել աշխարհի լավագույն բեմերում, ունկնդիրներով լեցուն  տարբեր դահլիճներում ու մարդաշատ քաղաքներում։

Մարզահամերգային համալիրում փոփից  դասական Ջեքսոնի երաժշտությունը կտանի Հայաստանի պետական սիմֆոնիկ նվագախումբը՝ մաեստրո Սերգեյ Սմբատյանի ղեկավարությամբ։

Այս երգը էստրադային է, ունի չափավոր դանդաղ տեմպ՝ 90 հարված մեկ րոպեում: «Դասական Ջեքսոն»–ում կօգտագործվի տերմենվոքս երաժշտական գործիքը։

 «Ընտ­րու­թյու­նը կա­տար­վել է հետեւյալ սկզ­բուն­քով. ըն­տր­վել են այն ստեղծագործությունները‚ ո­րոնք կա­րող են լա­վա­գույնս հն­չել սիմ­ֆո­նիկ նվա­գախմ­բի կա­տար­մամբ։ Ա­ռանձ­նաց­րել ենք նաև այն եր­գե­րը‚ ո­րոնք դր­սում այն­քան էլ շատ չեն գոր­ծի­քա­վոր­վել սիմ­ֆո­նիկ նվա­գախմ­բի հա­մար։ Ջեք­սո­նի եր­կր­պա­գու­նե­րը‚ որոնք հա­զա­րա­վոր ան­գամ­ներ լսել են նրա եր­գե­րը‚ մեր հա­մեր­գին գա­լով՝ դրանք կունկ­նդ­րեն նոր հն­չո­ղու­թյամբ»,– ասում է Սերգեյ Սմբատյանը։

“You Are Not Alone”, “Black Or White”, “They Don’t Care About Us”, “Remember The Time”՝ Ջեքսոնի ամենահիթային կատարումները նույնպես կհնչեն։

Մեր նպա­տա­կը մե­գաաստ­ղերին ներ­կա­յաց­նե­լը չէ՝ մեծ երեկոյից առաջ ասում է Սմբատյանը ու բացատրում՝ բո­լոր հայտ­նի եր­գե­րը չեն‚ որ կա­րող են դառ­նալ սիմֆո­նիկ, սիմ­ֆո­նիկ հն­չո­ղու­թյուն կամ բո­վան­դա­կու­թյուն միշտ չէ‚ որ կա­րող ենք ստա­նալ։ Բայց կա երաժշտություն, որի մոդելավորումը պետք է լինի սիմֆոնիկ։

Իսկ վերջում՝ մինչեւ մեծ երեկոն, մաեստրո Սմբատյանի նվագախումբը “Earth song”-ը՝ «Երկրի երգն» է կատարում։

Ջեքսոնը մի առիթով պատմել է, որ Երկիր մոլորակը ցավ է զգում ու վերքեր ունի։ Ջեքսոնն այս երգը գրել է ծնկների վրա՝ Վիեննայի «Իմպերիալ» հյուրանոցում՝ հույսով, որ այն հնարավորություն կտա մարդկանց լսելու Մոլորակի ձայնը։

Մարդիկ լսեցին Մոլորակի ձայնը՝ Ջեքսոնի միջոցով , հիմա հերթը Ջեքսոն լսելունն է՝ դասականով։