Վրաց քաղաքագետ Գելա Վասաձեն ֆեյսբուքյան օգտատերերի հարցերին պատասխանելով՝ անդրադարձել է ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի «Էխո Մոսկվիի» ռադիոկայանի գլխավոր խմբագիր Ալեքսեյ Վենեդիկտովին տված հայցազրույցին:
Նա ընդգծել է պաշտոնական Երևանի՝ Մոսկվայից կախվածության իր կարծիքը:
Քաղաքագետ Ստեփան Գրիգորյանը մինչդեռ հիշեցնում է վրաց գործընկերներին, որ աշխարհի բոլոր կարևոր խաղացողները շատ կարևորում են Հարավային Կովկասում Մոսկվայի վճռորոշ դերակատարությունը և դա բնական է:
Հայաստանի վարչապետը բացասական պատասխան էր տվել հարցին`թե արդյո՞ք Հայաստանը ձգտում է ՆԱՏՕ-ին անդամակցությանը: Նա բացատրել էր, որ Հայաստանը համագործակցում է Հյուսիսատլանտյան դաշինքի հետ և դա որևէ մեկի դեմ ուղղված չէ։
Այն տարածաշրջանային համագործակցության միջոց է և Հայաստանն այդ շրջանակում համագործակցում է Վրաստանի հետ՝ ասել էր՝ նաև նկատելով , որ ցավոք, այդ առումով Հայաստանի ու Վրաստանի քաղաքականությունը տարբեր են, և երկու երկրները պետք է ինչ-որ կերպ հավասարակշռեն այդ իրավիճակը։
Վարչապետը հայտարարել էր, որ ռուսական 102-րդ ռազմաբազայի գոյությունը մեր երկրում բխում է Հայաստանի ազգային շահերից։
Վրաց քաղաքագետ Գելա Վասաձեն այս առումով կարևորել է օգտատերերից մեկի կարծիքը, ով ասում է, թե Հայաստանը մնում է ոչ թշնամի, բայց և ոչ բարեկամ երկիր Վրաստանին : Նա նաև գրել է, որ Գյումրիում կանգնած են Վրաստանի համար թշնամական երկրի զինվորները և Հայաստանը թշնամական այդ դաշինքի անդամ է: Վասաձեն էլ ավելացրել է.
«Իրականում ես կարծում եմ, որ եթե շատ ուշադիր նայենք Փաշինյանի աչքերին ու հոգուն, ապա, ցավոք, Հայաստանը չունի արևմտյան ուղղություն և ամբողջությամբ կախված է Ռուսաստանից»:
Այս առումով քաղաքագետ Ստեփան Գրիգորյանը նախ նկատեց, որ Վրաստանն ու Ադրբեջանն էլ նախկինում ՀԱՊԿ անդամ էին և Հայաստանն ամենևին մեղավոր չէ, որ Վրաստանը փոխեց ուղղությունն ու թշնամացավ Ռուսաստանի հետ: Դա չի նշանակում, թե Երևանն էլ պետք է թշնամանա Մոսկվայի հետ՝ ասում է:
«ՀՀ այս պահին վարում է բազմավեկտոր քաղաքականություն, քանի որ ունենք բակ սահմաններ, ունենք ղարաբաղյան խնդիր: Մեր քաղաքականությունը չի կարող լինել միակողմանի»:
Ստեփան Գրիգորյանը կարծում է, որ պետք է բացատրել այս իրավիճակը վրաց քաղաքագետներին: Դա, ըստ նրա, պայմանավորված է թավշյա հեղափոխությունից հետո Վրաստանում և Ուկրաինայում տիրող սպասողական վիճակով։ Նրանք կտրուկ շրջադարձեր էին ակնկալում, ինչը Հայաստանի դեպքում ճիշտ չէ:
Ղարաբաղյան խնդրում Նիկոլ Փաշինյանի՝ Ռուսաստանի ունեցած լծակները կիրառելու և լարվածություն թույլ չտալու պարզաբանումն է նաև Վասաձեի ուշադրության առանցքում եղել, ինչին նա արձագանքել է
«Այստեղ Փշինյանը լիովին ճիշտ է, երբ ասում է, որ առանց Ռուսաստանի հետ համաձայնության հնարավոր չէ պատկերացնել հակամարտության լարվածություն»:
Ստեփան Գրիգորյանը լիովին համամիտ է նրա ձևակերպման հետ, որ Ռուսաստանի հետ այսօր հաշվի են նստում բոլոր խոշոր խաղացողները:
«Նաև ամերիկացիներն ու եվրոպացիներն են ասում, որ Ռուսաստանը Հարավային Կովկասում որոշիչ դեր ունի»:
Այսօր կարևոր խնդիրը Հայաստանի համար օրինականություն հաստատելն է երկրի ներսում՝ հստակեցնում է քաղաքագետը:
