Հանրապետության նախագահը պատրաստվում է դիմել Սահմանադրական դատարան՝ վիճարկելու ԱԺ կանոնակարգի այն հոդվածը, որը վերաբերում է ՍԴ անդամի ընտրությանը:
Թեկնածություն առաջադրելու հարցում զարգացումները հասել են մի կետի, երբ օրենքի պահանջները տարբեր մեկնաբանություններ են ստանում:
Արմեն Սարգսյանը հստակեցում է ակնկալում Սահմանադրական դատարանից, իրավական շրջանակներում, սակայն, ոչ բոլորն են այդ անհրաժեշտությունը տեսնում:
Եթե փորձենք շատ ամփոփ ներկայացնել ՍԴ դատավորի ընտրության ոդիսկանը, ապա պատկերը մոտավորապես այսպիսին է: Մարտի 23-ից թափուր է ՍԴ անդամներից մեկի աթոռը. այն ազատվել է դատարանի նախկին նախագահ Գագիկ Հարությունյանի պաշտոնավարման ժամկետի ավարտից հետո: Օրենսդրության պահանջով ՝ թեկնածու է առաջադրել հանրապետության նախագահը, Ազգային ժողովը, սակայն, նրան առաջադրած թեկնածուին՝ Էմիլ Բաբայանին ՍԴ դատավոր չի ընտրել:
Ըստ ԱԺ կանոնակարգի՝ 10-օրյա ժամկետում հանրապետության նախագահը պետք է նոր թեկնածու առաջադրեր: Նա դա չի արել, բայց գրավոր դիմել է Ազգային ժողովին ու տեղեկացրել, որ ընդունելով իրավաբանական հանրության առաջարկը՝ որոշել է մինչև նոր թեկնածության առաջադրումը նախաձեռնել լայնածավալ խորհրդակցություններ, ապահովել թեկնածուի որոշման մրցութային ընթացակարգ:
Ճիշտ նույն ընթացքում հայտնի է դարձել, որ թեկնածու է առաջադրել նման իրավասություն ունեցող մյուս մարմինը՝ դատավորների ընդհանուր ժողովը, խորհրդարանի նախագահն էլ որոշել է առաջադրված թեկնածուի ընտրության հարցը քննարկել հունիսի 12-ին:
Հենց այս կետում էլ Արմեն Սարգսյանը որոշել է դիմել Սահմանադրական դատարանի միջամտությանը:
Հանրապետության նախագահի աշխատակազմի հասարակայնության հետ կապերի վարչությունից Ռադիոլուրի հարցման ի պատասխան հաստատեցին տեղեկությունը, որ Արմեն Սարգսյանը գրավոր դիմել է ԱԺ նախագահին և տեղեկացրել, որ պատրաստվում է վիճարկել
ԱԺ կանոնակարգ օրենքի 141րդ հոդվածի 3-րդ և 8-րդ մասերի սահմանադրականությունը: Նշված դրույթներից մեկը վերաբերում է առաջադրումները հաջորդաբար կատարելուն, մյուսը՝ չընտրվելու դեպքում նոր թեկնածու առաջադրելուն: Արդյո՞ք սահմանաված ընթացակարգը տարընթերցման առիթ է տալիս՝ հարցնում եմ իրավագետ Արա Ղազարյանին:
«Ենթադրում եմ, որ վիճարկվում է հաջորդաբար բառի իրավական որոշակիությունը»:
Ըստ ԱԺ կանոնակարագի 141-րդ հոդվածի վիճարկվող մասի՝ Սահմանադրական դատարանի դատավորների թափուր տեղերի համար առաջադրումները հաջորդաբար կատարում են հանրապետության նախագահը, դատավորների ընդհանուր ժողովը և կառավարությունը:
«Ի՞նչ է նշանակում հաջորդաբար: Արդյոք նշանակում է, որ հաջորդի հերթն է՝ անկախ նրանից, նախորդի առաջադրած թեկնածուն ընտրվել է թե ոչ, թե՞ հաջորդի հերթը գալիս է միայն այն դեպքում, երբ նախորդի առաջարկած թեկնածուն ԱԺ-ում ընտրվում է»:
Արա Ղազարյանը կարծում է, որ որոշակի անարոշություն կա, բայց հարցը շատ սկզբունքային չի համարում ՝ նկատի ուենալով հատկապես այն հանգամանքը, որ ՍԴ-ում շուտով առաջանալու է երկրորդ թափուր պաշտոնը:
Հունսիսին լրանալու է ՍԴ անդամներից Վոլոդիա Հովհաննիսյանի 70 ամյակը, ինչը նշանակում է, որ ՍԴ ում երկրորդ թափուր տեղն է բացվելու: Դատավորների ընդհանուր ժողովի առաջադրումն այդ երկրորդ տեղի շրջանակում է ՝ համոզված է փաստաբան Տիգրան Եգորյանը:
Նա կարծում է , որ օրենքն ու Սահմանադրությունը նախագահին ոչ միայն առաջադրման, այլ նաև այդ իրավունքը մինչև վերջ իրացնելու հստակ հնարավորություն են տալիս: Այս տրամաբանությամբ ՝ ՍԴ դիմելու անհրաժեշտություն, ըստ փաստաբանի, չկա:
