Վրաստանում միակ կին օդաչուն` Նադեժդա Բենկլյանը, արդեն վեց ամիս թռիչքներ է կատարում, երկնքում եղել է 600 ժամ։
Բենկլյանը 14 տարեկանում է որոշել օդաչու դառնալ, երբ ավիատոր հայրը նրան օդաչուների կաբինայում թուլ է տվել մի ողջ թռիչքի ընթացքում ծանոթանալ, թե ինչպես է կառավարվում ինքնաթիռը։
«Ռադիոլուրը» Վրաստանի միակ կին օդաչուին հանդիպել է Թբիլիսիի միջազգային օդանավակայանում, երբ թռիչքից առաջ նա ստուգում էր ինքնաթիռը․․․
Թռիչքից առաջ հրամանատարի հետ Նադիան ստուգում է Embraer ինքնաթիռը, որով թռիչքներ է կատարում արդեն 6 ամիս։ Նա օդաչուների համար նախատեսված խցիկում (կաբինայում) է տեղավորում քարտեզներով լեցուն հաստափոր այն գրքերը, որոնք անհրաժեշտ են յուրաքանչուր օդաչուի արտակարգ դեպքերում այլ օդանավակայաններում վայրէջք կատարելու համար։ Նա «Ռադիոլուրին» պատմում է, թե ինչպես է օդանավը նախապատրաստում թռիչքի:
«Ես միացնում եմ ինքնաթիռի համակարգը, որը դուք տեսնում եք այստեղ, ինչպես նաև թռիչքի ուղին։ Այս ամենից 40 րոպե անց սկսում է բորդինգը՝ նստեցումը, և ուղևորները ներս են գալիս։ Դիսպետչերից ստանում ենք թռիչքի իրավունք և դրանով սկսվում է օդային կյանքը»,-ասում է Նադիան, ով կրում է ինքնաթիռի տեսքով ոսկեգույն ականջօղեր։
Նադյան անկեղծանում է՝ օդաչու դառնալն իր մանկության երազանքը չի եղել։ Ինք էլ շատ աղջիկների նման երազել է երգչուհի կամ դերասանուհի դառնալ։ Հայրը Անկախ Վրաստանի լավագույն օդաչուներից էր եւ դա ազդեցություն թողեց մասնագիտության ընտրության հարցում։
«Ես 14 տարեկանում ինքնաթիռի խցիկում եմ թռել․ հայրս անձնակազմի անդամ էր և ինձ էլ թողեցին մտնել օդաչուների խցիկ։ Ինձ շատ դուր եկավ ինքնաթիռը կառավարող օդաչուների գործը։ Հենց այդ ժամանակ մտածեցի օդաչու դառնալ, մտնել այդ աշխարհ»։
Ասում է, որ այդ օրվանից սկսեց կարդալ ինքնաթիռի ու օդաչուների մասին գրքեր, նայել տեսանյութեր։ Դպրոցն ավարտելուց հետո արդեն ինքն իր համար որոշել էր։ «Հայրս օդաչու էր, բայց չէր ուզում, որ նույն ճանապարհով գնամ»,- ասում է նա։
«Մայրս լացում էր՝ ասելով արդեն հոգնել եմ․ հայրդ միշտ երկնքում է, ամեն օր նայում եմ ամպերին, սպասում․․․ չեմ ուզում քեզ էլ այդպես սպասել»։
Ծնողները նույնիսկ երկրորդ կուրսում փորձեցին փոխել ֆակուլտետը, սակայն դասախոսների հետ հանդիպումից հետո հրաժարվեցին այդ մտադրությունից։ Նադյան գերազանցությամբ ավարտելով ավիացիոն ակադեմիան, ուսանողական տարիներին Թելավիի օդանավակայանից գրանցած հաջող թռիչքներով աշխատանքի անցավ Վրաստանի ազգային ավիափոխադրող ընկերությունում՝ georgian airways-ում։
Փոքրամարմին, նուրբ այս աղջիկը կարողանում է այնպիսի փափուկ վայրէջքներ կատարել, որ ուղևորները ցանկանում են տեսնել օդաչուին։ Նրանք հիանում են, երբ իմանում են, որ օդաչուն աղջիկ է։
«Նման դեպքերում, իհարկե, ուղևորներն ինձ ոգևորում են, ուզում եմ էլ ավելի զարգացնել իմ կարողությունները, առաջ գնալ, դառնալ լավագույնը»։
Ասում է՝ վայրէջքը թռիչքի ամենակարևոր մասը չէ, գլխավորն այն է, որ ինքնաթիռն այդ պահին հասնի անվտանգ, առանց խախտումների․
Embraer-ից հետո նա որոշել է վարել Boing մեծ օդանավեր, դառնալ ինքնաթիռի հրամանատար։
«Այսօր դա իմ գլխավոր ձգտումն է, ինչին նպատակաուղղված գնում եմ։ Գիտեմ, որ դա սարերի հետևում չէ»։
Վրաստանի միակ կին օդաչուն ծնվել է Վրաստանի Բորժոմի քաղաքում, ռուսական կրթություն է ստացել։ Ասում է՝ տանը տատիկն ու պապիկը հայերեն են խոսում, որ ինքը չմոռանա։ Վերջում, թռիչքից րոպեներ առաջ, բարեմաղթանք հղեց հայերենով.
«Շնորհավորում եմ Նոր տարին, ցանկանում անվտանգ թռիչքներ»։
